Week 1
Door: Anke Fleerakkers
Blijf op de hoogte en volg Anke
26 Augustus 2017 | Indonesië, Cisantana
Update 1
Na een lange en vermoeiende vliegreis van 16 uur ben ik afgelopen zaterdag 20 augustus aangekomen in Indonesië, waar het nu 5 uur later is dan in Nederland. Wekenlang heb ik moeite gedaan op een visum waar uiteindelijk een man misschien 2 seconden naar gekeken heeft, er een stempel op duwde en me verder liet lopen. Aangekomen op het reusachtige vliegveld van Jakarta heb ik Bram ontmoet, een medewerker van Agriterra, die in hetzelfde gebied zal komen te wonen als ik en ook betrokken is bij de coöperatie. De coöperatie waar ik stage loop, KPSP Saluyu, is een melkveecoöperatie. Zij zijn verantwoordelijk voor het verzamelen van alle melk, het vervoer richting Frisian flag Indonesia, en de algemene hulp en verantwoording voor de lokale leden.
Vanuit het vliegveld volgde nog een treinreis van 3 uur, een hotelovernachting en een autoritje van 2 uur voordat we in Kuningan aankwamen. Ik woon nu in het dorpje Cisantana, bij Aman, de voorzitter van de melkveecoöperatie, en zijn vrouw. Super aardige mensen.
De eerste paar dagen hebben we meteen al verschillende boerderijen bezocht. De grotere boerderijen bestaan uit 10-20 koeien en het melken gebeurd gewoon nog met de hand. Dit is nogal een verschil met thuis. De gemiddelde boerderij heeft hier namelijk maar 4 tot 5 koeien. Veel van deze kleinere boerderijen staan dicht bij elkaar in groepen van ongeveer 7 boerderijen en worden een ‘’Farmers group’’ genoemd.
Verder heb ik afgelopen week naast melkveebedrijven ook een varkensboerderij, 2 potentiële kampeerplekken, een waterval en een waterbuffel gezien. Van een van de kampeerplekken gaan we gebruiken maken voor een kampeerweekendje met de jeugdcouncil van de organisatie. Deze groep van jongeren is reeds opgezet door Saluyu om jongeren meer te betrekken bij de coöperatie en het boerenleven.
Naast de kampeerplannen staan er ook plannen voor het maken van kaas, yoghurt en het vormen van businessplannen in het vooruitzicht.
Ik ben er tijdens deze eerste week achter gekomen dat de cultuur niet te vergelijken is met Nederland. Mensen eten hier serieus 3x per dag rijst. Dus ik kan nu al geen rijst meer zien. De meeste mensen spreken geen Engels, maar met handgebaren kom je ook een eind. Ook heeft zo ongeveer iedereen een brommer, van een fietspad hebben ze hier nog nooit gehoord wat me niet verbaasd met al die heuvels. Ik heb geleerd dat mensen je mogelijk uitlachen als je niet met stokjes kunt eten ook al gebruikt niemand ze. Een mes tijdens het eten is zeer ongewoon dus het snijden van een stuk kip moet je maar met een lepel proberen wat best aardig lukt. Het geluid van de moskee-man die door een microfoon blèrt vroeg in de ochtend en laat in de avond moet ik wel nog even aan wennen.
Verder zijn de mensen hier gelukkig allemaal hartstikke aardig, het weer is natuurlijk geweldig evenals het uitzicht op een reusachtige berg vanuit het huis. De velden waar gewassen zoals rijst op staan, de bananen- en palmbomen zijn zeker een goede toevoeging hieraan.
Na een lange en vermoeiende vliegreis van 16 uur ben ik afgelopen zaterdag 20 augustus aangekomen in Indonesië, waar het nu 5 uur later is dan in Nederland. Wekenlang heb ik moeite gedaan op een visum waar uiteindelijk een man misschien 2 seconden naar gekeken heeft, er een stempel op duwde en me verder liet lopen. Aangekomen op het reusachtige vliegveld van Jakarta heb ik Bram ontmoet, een medewerker van Agriterra, die in hetzelfde gebied zal komen te wonen als ik en ook betrokken is bij de coöperatie. De coöperatie waar ik stage loop, KPSP Saluyu, is een melkveecoöperatie. Zij zijn verantwoordelijk voor het verzamelen van alle melk, het vervoer richting Frisian flag Indonesia, en de algemene hulp en verantwoording voor de lokale leden.
Vanuit het vliegveld volgde nog een treinreis van 3 uur, een hotelovernachting en een autoritje van 2 uur voordat we in Kuningan aankwamen. Ik woon nu in het dorpje Cisantana, bij Aman, de voorzitter van de melkveecoöperatie, en zijn vrouw. Super aardige mensen.
De eerste paar dagen hebben we meteen al verschillende boerderijen bezocht. De grotere boerderijen bestaan uit 10-20 koeien en het melken gebeurd gewoon nog met de hand. Dit is nogal een verschil met thuis. De gemiddelde boerderij heeft hier namelijk maar 4 tot 5 koeien. Veel van deze kleinere boerderijen staan dicht bij elkaar in groepen van ongeveer 7 boerderijen en worden een ‘’Farmers group’’ genoemd.
Verder heb ik afgelopen week naast melkveebedrijven ook een varkensboerderij, 2 potentiële kampeerplekken, een waterval en een waterbuffel gezien. Van een van de kampeerplekken gaan we gebruiken maken voor een kampeerweekendje met de jeugdcouncil van de organisatie. Deze groep van jongeren is reeds opgezet door Saluyu om jongeren meer te betrekken bij de coöperatie en het boerenleven.
Naast de kampeerplannen staan er ook plannen voor het maken van kaas, yoghurt en het vormen van businessplannen in het vooruitzicht.
Ik ben er tijdens deze eerste week achter gekomen dat de cultuur niet te vergelijken is met Nederland. Mensen eten hier serieus 3x per dag rijst. Dus ik kan nu al geen rijst meer zien. De meeste mensen spreken geen Engels, maar met handgebaren kom je ook een eind. Ook heeft zo ongeveer iedereen een brommer, van een fietspad hebben ze hier nog nooit gehoord wat me niet verbaasd met al die heuvels. Ik heb geleerd dat mensen je mogelijk uitlachen als je niet met stokjes kunt eten ook al gebruikt niemand ze. Een mes tijdens het eten is zeer ongewoon dus het snijden van een stuk kip moet je maar met een lepel proberen wat best aardig lukt. Het geluid van de moskee-man die door een microfoon blèrt vroeg in de ochtend en laat in de avond moet ik wel nog even aan wennen.
Verder zijn de mensen hier gelukkig allemaal hartstikke aardig, het weer is natuurlijk geweldig evenals het uitzicht op een reusachtige berg vanuit het huis. De velden waar gewassen zoals rijst op staan, de bananen- en palmbomen zijn zeker een goede toevoeging hieraan.
-
26 Augustus 2017 - 15:47
Corrie Fleerakkers:
Hoi Anke,, leuk verslag, groetjes van ons allemaal -
26 Augustus 2017 - 21:21
Hedwig Boonman:
Leuk Anke dat we jou via deze manier kunnet volgen.
Gr Hedwig -
30 Augustus 2017 - 19:11
Oma Fleerakkers:
Hallo anke mooi dat we jou Kunnen volgen. -
02 September 2017 - 10:51
Mark Fleerakkers:
Heel veel plezier vooral,en ga een onvergetelijke tijd tegemoet. -
10 September 2017 - 21:46
Jan De Jong:
Leuk verslag komt goed met jou geniet ervan!! Groetjes Jan en ina
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
