Week 2
Door: Anke Fleerakkers
Blijf op de hoogte en volg Anke
04 September 2017 | Indonesië, Batavia
Update 2
Ook week 2 van mijn stage is alweer voorbij. Na een rustige eerste twee dagen, ben ik samen met Bram 29 augustus richting Jakarta vertrokken voor een paar dagen. Dit ritje duurt zo’n vijf uur dus je bent wel eventjes onderweg. Het eerste wat meteen opvalt in Jakarta is de grijze lucht. Dankzij alle vervuiling is deze nooit blauw en mensen dragen zelfs mondkapjes tegen de vieze lucht. Het verkeer in Jakarta is één grote chaos vol files en getoeter, maar verbazingwekkend weinig ongelukken.
De eerste dag werd vooral besteed aan reizen en het kopen van Gouda kaas. De volgende ochtend had ik een vrije morgen dus besloot ik om naar Ragunan zoo te gaan. Deze dierentuin staat bekend als een van de grootste in Zuid-Azië en het kost je zo’n 30.000 rp. entree, omgerekend zo’n 2 euro. Helaas, zeker geen aanrader. Op het begin leek het allemaal wel redelijk netjes, maar des te verder het park in werd het steeds zieliger en deprimerend. De dieren zaten in donkere, vieze en kleine hokjes. Waarschijnlijk mocht ik hier niet eens komen, maar ik had het goede excuus dat ik de bordjes toch niet kon lezen. De dieren die wel een relatief ruimer verblijf hadden waren allemaal apart en erg onrustig. Naderhand had ik afgesproken met Bram, Jessica (de dochter van Aman) en Gregorio, een Italiaanse stagiaire die de volgende dag terug vloog naar Nederland, bij een ‘’rooftop restaurant’’. Waar we de skyline van Jakarta konden bewonderen.
Na een ochtend te besteed hebben met het zoeken naar een bank waar ik met mijn maestro Rabobank pasje kon pinnen, en er wel degelijk geld in de pinautomaat zat, heb ik Putri ontmoet. Putri is de studente die samen met mij de stage-opdracht gaat doen. Putri, Jessica, Gregorio en ik zijn naar ‘’Oud Jakarta’’ gegaan, waar de naam Batavia nog vaak valt, het stikt van de straatartiesten en je overal Nederlandse gebouwen ziet. Een bezoekje aan het ‘’puppet museum’’ was boven verwachting interessant. Deze werden allemaal met de hand gemaakt van leer.
Tijdens het avondeten heb ik een typisch Indonesische ervaring gehad. Buiten op straat hadden alle straatkarretjes zich verzameld om een grote straat te vormen met zeiltjes in het midden. Alle mensen gingen gewoon op de grond zitten om daar te eten. Heel verrassend bestonden de maaltijden vooral uit nasi goreng en mie goreng ayam (kip). Deze gerechten zul je op iedere menu kaart tegenkomen.
1 september was het tijd om weer terug naar Cisantana te gaan, maar niet voordat we gebruik maakten van het privézwembad en ik in een zogenoemde Belanda goreng, gebakken Nederlander, was veranderd.
Twee dagen later besloten we het kampterrein voor de jeugdbijeenkomst uit te proberen. Dit gaf de gelegenheid om ook de tweede waterval te bekijken en vooral de mensen die bij de waterval waren. Indonesiërs zijn dol op poseren voor foto’s en dan met 4 man foto’s te maken vanuit verschillende perspectieven. Instagram is een top prioriteit. Verder is en kamp natuurlijk geen kamp zonder kampvuur, dus die werd vakkundig door een man aangemaakt nadat we brood met hagelslag kregen aangeboden.
Ook week 2 van mijn stage is alweer voorbij. Na een rustige eerste twee dagen, ben ik samen met Bram 29 augustus richting Jakarta vertrokken voor een paar dagen. Dit ritje duurt zo’n vijf uur dus je bent wel eventjes onderweg. Het eerste wat meteen opvalt in Jakarta is de grijze lucht. Dankzij alle vervuiling is deze nooit blauw en mensen dragen zelfs mondkapjes tegen de vieze lucht. Het verkeer in Jakarta is één grote chaos vol files en getoeter, maar verbazingwekkend weinig ongelukken.
De eerste dag werd vooral besteed aan reizen en het kopen van Gouda kaas. De volgende ochtend had ik een vrije morgen dus besloot ik om naar Ragunan zoo te gaan. Deze dierentuin staat bekend als een van de grootste in Zuid-Azië en het kost je zo’n 30.000 rp. entree, omgerekend zo’n 2 euro. Helaas, zeker geen aanrader. Op het begin leek het allemaal wel redelijk netjes, maar des te verder het park in werd het steeds zieliger en deprimerend. De dieren zaten in donkere, vieze en kleine hokjes. Waarschijnlijk mocht ik hier niet eens komen, maar ik had het goede excuus dat ik de bordjes toch niet kon lezen. De dieren die wel een relatief ruimer verblijf hadden waren allemaal apart en erg onrustig. Naderhand had ik afgesproken met Bram, Jessica (de dochter van Aman) en Gregorio, een Italiaanse stagiaire die de volgende dag terug vloog naar Nederland, bij een ‘’rooftop restaurant’’. Waar we de skyline van Jakarta konden bewonderen.
Na een ochtend te besteed hebben met het zoeken naar een bank waar ik met mijn maestro Rabobank pasje kon pinnen, en er wel degelijk geld in de pinautomaat zat, heb ik Putri ontmoet. Putri is de studente die samen met mij de stage-opdracht gaat doen. Putri, Jessica, Gregorio en ik zijn naar ‘’Oud Jakarta’’ gegaan, waar de naam Batavia nog vaak valt, het stikt van de straatartiesten en je overal Nederlandse gebouwen ziet. Een bezoekje aan het ‘’puppet museum’’ was boven verwachting interessant. Deze werden allemaal met de hand gemaakt van leer.
Tijdens het avondeten heb ik een typisch Indonesische ervaring gehad. Buiten op straat hadden alle straatkarretjes zich verzameld om een grote straat te vormen met zeiltjes in het midden. Alle mensen gingen gewoon op de grond zitten om daar te eten. Heel verrassend bestonden de maaltijden vooral uit nasi goreng en mie goreng ayam (kip). Deze gerechten zul je op iedere menu kaart tegenkomen.
1 september was het tijd om weer terug naar Cisantana te gaan, maar niet voordat we gebruik maakten van het privézwembad en ik in een zogenoemde Belanda goreng, gebakken Nederlander, was veranderd.
Twee dagen later besloten we het kampterrein voor de jeugdbijeenkomst uit te proberen. Dit gaf de gelegenheid om ook de tweede waterval te bekijken en vooral de mensen die bij de waterval waren. Indonesiërs zijn dol op poseren voor foto’s en dan met 4 man foto’s te maken vanuit verschillende perspectieven. Instagram is een top prioriteit. Verder is en kamp natuurlijk geen kamp zonder kampvuur, dus die werd vakkundig door een man aangemaakt nadat we brood met hagelslag kregen aangeboden.
-
04 September 2017 - 20:37
Corrie :
Weer een mooi verslag, we zijn weer trots op je. Groetjes -
05 September 2017 - 09:29
Oma Fleerakkers Hedwig:
Weer een mooi verhaal -
05 September 2017 - 19:22
Ans:
Hey Anke
Fijn om je verhalen te lezen en zo te merken heb je het goed naar je zin .Dat is mooi!
We kijken al weer uit naar het volgend verhaal.
Groetjes ..... -
13 September 2017 - 00:01
Femke:
Mooi avontuur, Anke! En dat kampvuur kun jij toch zelf maken?!! -
16 September 2017 - 14:38
Monique De Krom - Sleddens:
Hoi Anke,
Ik hoorde van ons Ans en Jens dat we je avontuur hier kunnen volgen. Leuk om te lezen hoe het daar met je gaat. Geniet ervan en tot de volgende! Groetjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
